เบรุต เลบานอน (CNN)ฉันสะดุ้งทุกครั้งที่เห็นภาพเหตุการณ์ระเบิดที่ท่าเรือเบรุตในช่วงก่อนวันครบรอบนี้ เพื่อนร่วมงานของฉันและฉันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในการดูวิดีโอเกี่ยวกับการระเบิดและผลที่ตามมา ไม่ใช่เรื่องง่าย

ฉันอยู่ที่โต๊ะทำงานในสำนักงานเบรุตของซีเอ็นเอ็น ใคร่ครวญว่าจะทำอะไรหลังเลิกงานในเย็นเดือนสิงหาคมที่อากาศร้อน เมื่อฉันรู้สึกว่าอาคารสั่นสะเทือนฉันคิดว่าแผ่นดินไหว

ขณะที่ฉันหมอบลงไปหาที่กำบัง  ฉันได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น ตามด้วยกระแสน้ำของกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ

ฉันเดินสะดุดจากห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่งด้วยความงุนงง เหยียบกรอบหน้าต่างอะลูมิเนียมบิดเกลียว สายไฟ เก้าอี้ และอุปกรณ์ที่ชำรุดมันเป็นระเบิดรถยนต์หรือไม่? ฉันถามตัวเอง การโจมตีทางอากาศ?ฉันมองออกไปข้างนอกและเห็นเมฆสีแดงส้มแปลก ๆ ลอยอยู่เหนือหู ด้านล่างของถนน สัญญาณกันขโมยรถยนต์ส่งเสียงดังสนั่น อากาศเต็มไปด้วยฝุ่น

 ผู้คนต่างวิ่งไปรอบๆ ตะโกนอย่างสับสนฉันโทรหาโปรดิวเซอร์ของ CNN Ghazi Balkiz เขาตอบเพียงเพื่อจะบอกว่าเขาสบายดีแต่ก็เท่านั้นต่อไป ฉันพยายามโทรหาช่างกล้องของเรา ริชาร์ด ฮาร์โลว์ ไม่มีคำตอบ. ฉันโทรไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยังไม่มีคำตอบ ในที่สุดริชาร์ดก็กลับมาที่สำนักงาน มือขวาของเขาเปื้อนเลือด  และมีบาดแผลที่ขาซึ่งเขาเพิ่งค้นพบในไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ซึ่งชาเพราะความตกใจและอะดรีนาลินในขณะนั้น

Ghazi ปรากฏตัวขึ้นในภายหลัง หลังจากที่เขาพา Sally ภรรยาของเขาไปโรงพยาบาลที่วุ่นวายเพื่อรับการรักษาบาดแผลหลายอันที่เกิดจากกระจกที่ลอยอยู่ เขากล่าวว่าฉากจากโรงพยาบาลนั้นแย่กว่าฉากใด ๆ ที่เขาเคยเห็นซึ่งครอบคลุมสงครามในซีเรียและอิรักทุกคนที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 2020 ในกรุงเบรุตจำได้อย่างชัดเจนถึงความตกใจ ความสับสน และความสับสนที่พวกเขารู้สึกในช่วงเวลาหลังเหตุระเบิด

ตั้งแต่นั้นมา อารมณ์เหล่านั้นก็ถูกคนอื่นเข้ามาแทนที่ เช่น ความโกรธ ความโกรธ และความขุ่นเคืองใจ ที่ส่วนผสมอันตรายที่ก่อเหตุได้อยู่ใกล้ใจกลางเมืองที่จอแจแห่งนี้มากว่าหกปีหนึ่งปีที่แล้ว เวลา 18.08 น. ของวันอังคารที่ไม่ธรรมดา  พวกมันจุดชนวนในกลุ่มเมฆเห็ดแห่งความตายและการทำลายล้าง ซึ่งเป็นหนึ่งในการระเบิดที่ไม่ใช่นิวเคลียร์ครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ตั้งแต่นั้นมา เลบานอนก็จมดิ่งลงไปในเหวแห่งการลืมเลือนทางเศรษฐกิจและการเงิน อัมพาตทางการเมือง และความสิ้นหวังซึ่งเริ่มจมลงสู่ก้นบึ้งก่อนการระเบิด